ستایش همگانی - توبه و طلب آمرزش
ستایش همگانی
پروردگارا تویی پرورنده و تویی نگهبان، نداری آغاز و انجام، نداری همتا و نه مانند. بیرون از تصور و قیاسی و فهم ما نارسا به شناخت تو.
تویی بی رنگ و بی بیان، بی شکل و بی نشان و برتر از وهم و گمان.
تویی نامحدود و بیکران، نیستی ناپذیر جاویدان، ماورای تصور و گمان.
تویی بخش ناشدنی و تویی نادیدنی مگر بدیده ی دل باطنی.
تویی که همیشه بوده ای، همیشه هستی و همیشه خواهی بود.
تویی در همه جا و در همه چیز و تویی آنسوی همه جا و همه چیز.
تویی در آسمانها و در ژرف دریاها، تویی آشکارا و نهان در همه ی طبقات و هم آنسوی طبقات.
تویی در عالم سه گانه و هم بالاتر از عالم سه گانه.
تویی بی نیاز و برتر از توانایی ادراک.
تویی آفریدگار، خداوند خداوندان و دانای رازهای نهان، از دیدگان پنهان و در دلها عیان.
تویی توانای کل و در همه حال و همه جا حاضر و ناظر.
تویی دانش بیکران، نیروی بیکران و سرور بیکران.
تویی دریای معرفت و دانای مطلق و دانش بیکران. دانایی از گذشته و حال و آینده.
تویی خود دانش و سرچشمه معرفت و تویی بخشاینده ی کل، سرور کاینات و خیرخواه جاودان.
تویی جان جانان و دارای صفات جاودان، تویی با نشان و بی نشان.
تویی ذات سه گانه؛ راستی، معرفت و سرور.
تویی سرچشمه حقیقت و اقیانوس مهر و محبت.
تویی یگانه قدیم و برترین برتر.
تویی پربهو، پرمشور، تویی آنسوی خدا بلکه آنسوتر.
تویی پربرهما، الله، الهی، یزدان، اهورامزدا، خداوندگار محبوب. نامت ایزد و تنها تویی شایسته پرستش.